Mannorðsmorðinginn

 

Í gegn um tíðina hef ég nokkru sinnum hitt fyrir afskaplega þreytandi manngerð, sem ég kýs að kalla mannorðsmorðingjann, þessi manngerð er sífellt að ata auri á náungan og geta sér til um illar hvatir og innræti fólks almennt.

Þó 99,5% mannkyns sé í raun gott fólk, er mannorðsmorðinginn með það á hreinu að hlutfallið sé öfugt, eða að 99,5% mannkyns sé fólk sem hafi eitthvað illt að fela úr fortíð eða nútíðinni, vegna óupplýstra glæpa eða vegna annarlega hvata viðkomandi.

Þessir einstaklingar eru mikið viðloðandi hagsmunabaráttu þrýstihópa, en þrífast oftast best innan starfandi stjórnmálaflokka, þar sem hæfileiki þeirra til að ata auri á fólk ,nýtur sýn best og er oft töluverð eftirspurn á þjónustu þeirra.

Þessir mannorðsmorðingjar eru oft áberandi þegar miklir hagsmunir eru í húfi, þeirra verk  felst í því að koma til bjargar ,ef rök með eða gegn, einhverju verki sem á að framkvæma, eru ekki nægjanlega góð eða eru almennt ekki til staðar, þá blómstrar mannorðsmorðinginn.

Mannorðsmorðingi ræðst aldrei beint á viðkomandi eða spyr hreint út, hann gefur hlutina í skin með tvíræðnum hætti og  flytur óumbeðnar fréttir á milli fólks undir yfirskyni trúnaðar, hann ber oft upp á einstaklinga þungar sakir um jafnvel glæpi, en þegar hann er spurður af hverju viðkomandi hafi ekki verið ákærður eða hver hafi sagt honum þetta, fer mannorðsmorðinginn undan í  flæmingi sökum þess að hann flytur ekki sannleik á milli fólks, né getur vísað á staðfestar heimildir söguburði sýnum og lygum til staðfestingar, oftast nefnir hann samt nafn einhvers, ef gengið er hart fram í að fá mannorðsmorðingjann til að vísa á heimilda manneskju fyrir þessum sögusögnum, sé það svo rakið áfram er oft annar mannorðsmorðingi heimildarmanneskjan og ef maður gefst ekki upp á að rekja endalausa slóð heimilda, er upphaf svona sögusagna oftast það að einhver ber fyrir sig að hafa heyrt á tal eða misskilið orð annarrar manneskju, en ekkert meint neitt illt með söguburðinum í upphafi.

Ein leiðin til að stöðva mannorðsmorðingja, er að ganga beint að viðkomandi og spyrja hreint út hvort viðkomandi sé að segja þetta á meðal fólks og hvaðan hann/hún hafi þessar upplýsingar, slíkt endar nánast alltaf í að mannorðsmorðinginn ber við misskilningi eða vísar sök á annan og leikur hneykslað fórnarlamb, en oftast er árangurinn því miður sá að þú ert sjálf/ur orðin næsta skotmark.

Besta leiðin er að mínu áliti að gleypa ekki allt sem sagt er, spyrja um heimildir og eða gögn sem sögumanneskja hefur til staðfestingar á sögu sinni og  svo mín uppáhalds aðferð, ganga beint til þess sem verið er að segja sögur um og spyrja hvort sagan sé sönn, þetta er alversta útkoman fyrir mannorðsmorðingjann ,því hans eða hennar  verk  byggjast á því að fórnarlambið viti ekki um þær ásakanir sem viðkomandi er borin, fyrr en fræjum vantraustsins og lyginnar hefur verið sáð sem víðast.

Mannorðsmorðinginn veit sem er, að sögð orð verða ekki aftur tekin, og að sá sem trúði upphaflegu lyginni er oft alls ekki reiðubúin að viðurkenna eigin skerta trúverðugleika fyrir sjálfum sér,  það blundar nefnilega lítið fræ í okkur öllum og það er okkar að vökva það ekki,  þannig að fræið spíri ekki eða skjóti rótum og dafni.

Þannig fór nefnilega fyrir mannorðsmorðingjanum í upphafi, hann vökvaði fræið.

Góða helgi

Ps: Hér er vísun á snilld

http://blekpenni.blog.is/blog/blekpenni/entry/534624/

Athugasemdir

[DoctorE (IP-tala skráð) 9.5.2008 kl. 10:58]

99.5% gott segir þú, gögn segja annað
http://doctore.blog.is/blog/doctore/entry/532194/

[Þorsteinn Valur Baldvinsson, 9.5.2008 kl. 11:07]

Doktor E

Hef engin gögn til að styðja þessa fullyrðingu, bara eigin lífsreynslu og kynni af fólki, bæði í hafnarborgum heimsins og innanlands.

Hef kannski bara verið svona einstaklega lánssamur, eða umburðarlyndur.

[Helga Guðrún Eiríksdóttir, 9.5.2008 kl. 12:36]

Þetta er ein sú ALLRA BESTA færsla sem ég hef lesið á blogginu frá upphafi! Þessi fer í favorites. Takk fyrir, snillingur!

[Anna Einarsdóttir, 9.5.2008 kl. 12:58]

Mjög góð hugleiðing hjá þér.  Ég þekki þessa týpu og það í fleirtölu, því miður.  Maður þarf að passa sig að trúa ekki sögusögnum um annað fólk því oftar en ekki eru þær rangar.  Á kaffistofunni í vinnunni minni hefur einungis tvívegis á 5 árum verið reynt að ófrægja einhvern aðila.  Í bæði skiptin rakti ég garnirnar úr þeim sem sagði söguna,  þar til hann varð að viðurkenna að hann byggði umtalið á afar veikum grunni.  Þá lét ég hann hafa það dulítið óþvegið.   

Það er því kannski hægt að kenna fólki að láta af svona hegðun ?

[Þorsteinn Valur Baldvinsson, 9.5.2008 kl. 13:06]

Takk Anna og Helga

Verst samt að maður lendir sjálfur á aftökulistanum fyrir að taka í hnakkann á mannorðsmorðingjanum, en það er þess virði.

[Helga Guðrún Eiríksdóttir, 9.5.2008 kl. 16:33]

Algerlega.

[Tófulöpp, 9.5.2008 kl. 18:58]

Heyrðu ég hef hitt svona fólk af og til á lífsleiðinni, þetta er því miður ekki sjaldgæft fyrirbæri. Ég held samt að ég hafi aldrei séð þeim lýst svona vel.

[Guðrún Jóna Gunnarsdóttir, 9.5.2008 kl. 23:36]

Stórkostleg færsla Þorsteinn, einstaklega vel orðuð. Er mjög vel kunnug þessum einstaklingum. Það versta við þá er að þeim tekst oftar en ekki ætlunarverk sitt.  Erfitt getur reynst að  endurheimta mannorðið þegar slíkir einstaklingar hafa lokið sér af, jafnvel þó allir viti hvernig þeir eru. Það er ekki síður umhugsunarvert.

[Þorsteinn Valur Baldvinsson, 11.5.2008 kl. 11:52]

Takk stelpur fyrir jákvæða umsögn

[Níels A. Ársælsson., 15.5.2008 kl. 23:51]

Góður ! Hef sjálfur orðið illa fyrir barðinu á mannorðsmorðingjum.

Takk fyrir frábæra færslu !

[Þorsteinn Valur Baldvinsson, 16.5.2008 kl. 00:00]

Eins og Guðrún segir Níels, verk þeirra loða áfram við sem ólikt, þó maður taki í hnakkann á þeim.

Ótrúlega lífseigt þetta fræ efans