Tryggjum mannvirðingu handa öllu launafólki, líka aldraðra og öryrkja

Það lýsir best hinum innri manni hvernig við komum fram við þá sem eru varnalausir og á okkur treysta, rík þjóð sem Íslendingar á að sjá sóma sinn í að tryggja öllum lágmarks framfærslu til samræmis við raunverulegan framfærslukostnað.

Það sparkar engin með heilbrigða siðvitund í liggjandi mann né skerðir lífsgæði þeirra þögulu.

Ég bið ykkur um að hjálpa mér við að safna undirskriftum til að þrýsta á Alþingi um að sett verði lög til að tryggja lágmarkslaun og að við þau verði framfærsla öryrkja, aldraðra, atvinnulausra og annarra sem fá bætur miðuð.

Við eigum ekki að umbera biðraðir eftir matar og fjárhagsaðstoð í jafn auðlindaríku landi og okkar

Friður og sátt tryggir velmegun, mismunun og stéttskipting tryggir ófrið og sundrungu.

Vinsamlega undirritið og deilið áfram sem mest

http://www.avaaz.org/en/petition/Althingi_setji_log_um_lagmarkslaun_Vid_skorum_a_Althingi_ad_logsetja_lagmarkslaun_til_samraemis_vid_framfaerslu/?copy

Gömul speki

Gamall maður sagði við barn sitt.

Í okkur öllum er barátta á milli tveggja afla.

Annað er illt. Það er reiði, afbrýðisemi, fyrirlitning, lygi, dramb og sjálfselska.

Hitt er gott. Það er gleði, friður, ást, von, auðmýkt, samúð, góðvild og sannleikur.

Barnið varð hugsi og spurði, hvort aflið mun sigra.

Gamli maðurinn svaraði.

Það aflið sem þú fóðrar.

Stóri feluleikurinn

Hér á okkar fagra landi er margt gott og mannbætandi en líka sumt þreytandi og mannskemmandi.

 

Þar ber að mínu mati hæðst hræsnin, afneitunin og feluleikurinn á raunveruleikanum.

Ég er þá að tala um þá áráttu að fela eða banna allt sem er óþægilegt og ekki samræmist pólitískri rétthugsun tímans.

Við bönnum vændi og hrekjum það í felur sem virkar eins og beinn fjárstuðningur við undirheima.

Við bönnum öll fíkniefni sem líka virkar sem rekstrarstuðningur við glæpaiðnaðinn og eltumst við neytendur sem eru oftast þarfnast hjálpar en ekki refsingar

Við skiptum um heiti á vandamálum eða hlutum sem valda óþægilegum tilfinningum og bönnum orðanotkun, eins og einhver hlusti á slíkt.

Það má ekki nota sum orð eða segja til dæmis fáviti, niggari eða fjölmörg önnur orð sem mætti telja upp en eru álitin meiðandi eða særandi að mati sumra

Það leysir ekkert að tala ekki um það sem þarf að ræða eða skipta út orðum til að hylja meininguna.

Vilji fólk takast á við fordóma eða vandamál er eina raunhæfa leiðin sú að ræða hlutina, en ekki að þagga þá niður með gífuryrðaflaumi og fela með orðaleikjum eða grafa utan opinberrar vitneskju.

Við komumst ekkert áfram með afneitun á raunveruleikanum eða fordæmingu á skoðunum annarra, við hjökkum bara áfram í fúkyrðafeni athugasemda.

Andið, skýrið ykkar sjónarmið og við finnum skinsamar lausnir saman þar sem allir gefa eftir og enginn sigrar en friður helst og sátt skapast.

Ráðherra hvetur til lögbrota

Finnst þetta ekki flókið mál, Landbúnaðarráðherra sem er hluti framkvæmdavalds neita að hlýða lögbundnum fyrirmælum frá Alþingi.

Lög frá Alþingi eru ekki konfektmolar í öskju þar sem maður má velja úr það sem manni hentar

Á almennum vinnumarkaði er það að hlíða ekki löglegum fyrirmælum yfirmanns talið jafngilda uppsögn, það er því tilvalið að skipa annan starfsmann í embættið og senda málsmeðferð fyrir Landsdóm

 

Stjórnarskrá lýðveldisins Íslands

1944 nr. 33 17. júní

14. gr. Ráðherrar bera ábyrgð á stjórnarframkvæmdum öllum. Ráðherraábyrgð er ákveðin með lögum. Alþingi getur kært ráðherra fyrir embættisrekstur þeirra. Landsdómur dæmir þau mál

Lög um ráðherraábyrgð

1963 nr. 4 19. febrúar

1. gr. Ráðherrar bera ábyrgð á stjórnarframkvæmdum öllum eftir því sem fyrir er mælt í stjórnarskrá og lögum þessum.
 Ákvæði almennra hegningarlaga um brot í opinberu starfi taka einnig til ráðherra eftir því, sem við getur átt.

 2. gr. Ráðherra má krefja ábyrgðar samkvæmt því, sem nánar er fyrir mælt í lögum þessum, fyrir sérhver störf eða vanrækt starfa, er hann hefur orðið sekur um, ef málið er svo vaxið, að hann hefur annaðhvort af ásetningi eða stórkostlegu hirðuleysi farið í bága við stjórnarskrá lýðveldisins, önnur landslög eða að öðru leyti stofnað hagsmunum ríkisins í fyrirsjáanlega hættu. 

 

Ráðherrann vísar til jafnræðisreglu og tala um aðlögunartíma fyrir svínabændur sem eru flestir komnir inn í fyrirtækjarekstur, en ef þau rök eiga að halda verður einnig að gera það sama við alla innleiðingu annarra laga framvegis.

Ráðherrann hefur ekki neinn rétt né vald til slíkra hluta, löggjafavaldið er hjá Alþingi

Til hvers er Alþingi ef lög þaðan eru álitin leiðbeinandi tilmæli af Framkvæmdavaldi og ekkert annað. 

Hvernig hegðar þú þér, ertu þokkaleg fyrirmynd ?

Voðalega eru nú Íslendingar almennt mikil börn þöggunar, það er töluvert af fólki sem vill hvorki lýða önnur trúarbrögð né almenn vill gera neinar breytingar á samfélaginu eða veita fólki af erlendum uppruna lengra dvalarleyfi en 3 mánuði.
Að venju er brugðist við af hinum pólitíska rétttrúnaðarsöfnuði með gífuryrðum og upphrópunum sem og digurbarkalegum yfirlýsingum í öðrum fjölmiðlum til að kæfa raddir annarra sjónarmiða.
Ef við viljum leysa úr skoðanaágreiningi þá verðum við að tala saman eins og fullorðið fólk, það er allt í lagi að vilja verja samfélagið gegn utanaðkomandi áhrifum og bara sjálfsagt að hvetja fólk til að tjá sig um hvað veldur áhyggjum og virkar ógnandi.
Við ræðum svo saman í riti sem ræðu og finnum ásættanlegan flöt málamiðlunar, þannig virkar samfélagið best en ekki með flugeldasýningum yfirgangs og öfga á báða vegu.
Þetta er alveg sama eineltis hegðunin og við fordæmum á skólalóðinni, börnin gera það sem fyrir þeim er haft en ekki það sem er sagt.
Hvernig hegðar þú þér, ertu þokkaleg fyrirmynd ?

Styður ekki lengur framboðið

Að eyða byggð

Þetta er búið að vera að gerast í nafni hagræðingar, heilu byggðalöginn eru í andaslitrunum vegna stuðnings stjórnvalda við ábyrgðalausa græðgi

Að eyðileggja Íslenskt fjölskyldusamfélag

Við erum að ná þessu, að eyðileggja Íslenskt fjölskyldusamfélag og hafa þetta "eins og víða erlendis" sem er víst stefnan hjá fólk sem vill breyta samfélaginu yfir í alþjóðlegt og leggur fæð á allt sem kalla má föðurlandsást eða rætur.
Hættum að framkvæma copy-paste upptöku laga og reglugerða EES án umræðu, setjum stefnuna á bæði lagalegt og efnahagslegt jafnræði allra Íslendinga.
Bindum með lögum að lágmarkslaun og bætur miðist við neysluviðmið Velferðaráðuneytis

https://www.velferdarraduneyti.is/neysluvidmid/

" Í skýrslu Rauða kross­ins nú kem­ur einnig fram að stétta­skipt­ing sé meiri í ís­lensku sam­fé­lagi en fyr­ir ára­tug, og mis­skipt­ing lífs­gæða hafi auk­ist. Fleiri njóta fram­færslu­styrks sveit­ar­fé­laga en áður, 9% lands­manna eru und­ir fá­tækra­mörk­um og 13% til viðbót­ar eiga á hættu að verða fá­tæk­ir beri eitt­hvað út af eða aðstæður breyt­ast.

Þannig hafi fjöldi fólks ekki efni á heil­brigðis- eða tann­læknaþjón­ustu fyr­ir sig og börn sín og verði að velja milli hvaða reikn­inga skal borga við mánaðamót. Þetta er einnig í sam­ræmi við sam­an­tekt­ir Rauðakross­fé­laga í Evr­ópu sem benda til að mjög fjölgi í hópi ný­fá­tækra og að þeir fá­tæku verði fá­tæk­ari."

Vaxandi stéttaskipting á Íslandi

Sala væntinga

Það er stöðugt talað um að verið sé að finna leiðir til að lækna fólk, þar liggur stóra blekkingin.

Erlendur framleiðandi og sölufyrirtæki lyfja stendur að baki og á Íslenska erfðagreiningu, iðnfyrirtæki eru ekki að lækna fólk heldur eru þau að framleiða söluvöru sem haldið er að læknum og fólki en sum hver lyfin eru algerlega gagnlaus eins og nýleg dæmi eru til um.

Það eru læknar en ekki iðnfyrirtæki sem starfa við að lækna fólk.

Vilji fólk gefa erlendum lyfjarisa lífsýni er það bara einkamál hvers og eins, en mér finnst rangt að sigla undir fölsku flaggi og spila á tilfinningar fólks með því að tala um lækningar og beita jákvæðri ímynd björgunarsveitanna.

Orðstír björgunarsveitanna er orðin nokkuð aurugur eftir að bílaleigurnar hófu að nota þær til að klaga erlenda ferðmenn en lengi hafa opinberir aðilar notað sveitirnar sem ódýrt vinnuafl í í ýmiss störf.

Nú  er þeim beitt fyrir vagninn af erlendum lyfjarisa og ég óttast að hægt og bítandi sé verið sé að nánast eyðileggja sjálfboðið starf.

Þrátt fyrir þetta ætla ég mér að taka þátt, það skapast störf hér á Íslandi og björgunarsveitirnar fá fé. Áhyggjur af misnotkun upplýsingana skipta líka orðið litlu, því tími okkar virðist fljótlega liðin miðað við óbreytta hegðun mannkyns

 

Grafið sé undan trausti á vísindum

Að tapa vísvitandi miljörðum

Hvers virði er starfsreynslan er upp er staðið.

Viðvarandi æsku og skjaladýrkun undanfarinna áratuga virkar sem trúarbrögð frekar en skinsemi er horft er á hvaða verðmæti að baki liggja fyrir atvinnulífið.

Regluleg laun fullvinnandi launamanna á íslenskum vinnumarkaði voru 402 þúsund krónur að meðaltali árið 2012, ef við gefum okkur að við séum 20% af vinnutímanum að læra að fást við verkefni og nýja hluti fara um 80.000 krónur á mánuði hverjum í þjálfun og námskostnað starfsmanns.

Þetta gerir 964.800 á ári sem vinnuveitandinn hefur fjárfest í starfsreynslu viðkomandi starfsmanns.

Starfsmaður sem fer á milli margra vinnustaða er stöðugt að takast á við nýjar aðstæður og fjárfesting  í starfsreynslu byggist upp, töluvert af þessari fjárfestingu skilar sér inn á vinnustaðinn eftir því sem starfsmaðurinn miðlar af sinni reynslu og þekkingu til samstarfsmanna.

Er kemur að verkfræði og öðrum þekkingariðnaði er að vísu mun minna um þessa miðlun þekkingar á milli samstarfsmanna að ræða, þar sem andrúmsloftið einkennist frekar af samkeppni en samstarfi.

Á þekkingarsviðinu er starfsreynsla einnig mun kostnaðarsamari sökum hærri launa en starfsmenn hafa einnig sjálfir fjárfest mikið í eigin menntun sem má skoða sem meðlag við ráðningu.

Ef við höldum okkur við mánaðarlega 80.000 krónu fjárfestinguna í meðalstarfsmanninum þá  eru atvinnulífið búið að fjárfesta fyrir 9.648.000 krónur í hverjum einstakling eftir 10 ára starf og upphæðin er komin í 28.944.400 er viðkomandi fer yfir töfra aldurinn 50 ár, og jafnvel 30.000.000 ef starfsmaður byrjaði ungur á vinnumarkaði.

Nú bregður svo við að er fjárfestingin fer yfir þennan 30.000.000 krónu múr við lífaldurinn 50 ár, þá virðast flestir vinnuveitendur hætta að átta sig á þeim vermætum sem þeim eru að bjóðast. Atvinnulífið virðist  að stærstum hluta trúa því, að með því að henda þessari fjárfestingu myndist bættur hagur í unglegri ásýnd og frískari ímynd.

Bankarnir okkar voru einkavæddir og og fengu unglegri ásýnd og frískari ímynd sem einkennist af reynsluleysi og oftrú á eigin getu.

Gráður ekki ávísun á störf

Fyrir hvern eru stéttarfélögin að vinna ?

Væri einhver dugur í verkalýðsfélögum þessa lands þá væru þau fyrir löngu búin að koma sér saman um að lágmarkslaun yrðu neysluviðmið, sem miðaðist við raunverulega framfærslu og væri uppfært á 3 mánaða millibili.

 https://www.velferdarraduneyti.is/neysluvidmid/

Er ekki komin tími á að hætta að nota félöginn sem klappstýrur fyrir einstaka stjórnmálaflokka og hækjur fyrir Samtök Atvinnulífsins til að tryggja yfirráð yfir lífeyrissjóðakerfinu.

 Félagarnir eiga lífeyrissjóðina sem búið er að féfletta áratugum saman, og sitja eftir með skerta afkomu.

 

Fjölmenni í kröfugöngu