Verðskulduð verðlaun

Ekki annað hægt en að dáðst af hugmynda auðgi án fyrirhyggju.

Samt er þetta  svolítið grimmt með verðlaunin, því þetta fólk á líklega skyldmenni.

Banvænt sérrí í stólpípu

Gott að lesa þetta reglulega

Tel þetta vera skyldulesningu allra manna, og þá sérstaklega starfsmanna stjórnsýslunnar.

http://www.islandia.is/bo/mannrettindi/index.html

Finnst sjálfum að engin eigi að fá að bjóða sig fram til Alþingis, né gegna opinberu embætti, nema kunna þetta utanbókar.

Þjóðkirkjan er ríkiskirkja

Hef bloggað áður um málefni Þjóðkirkjunnar og tilviks hennar, fann nokkrar bloggfærslur annarra sem ég er sammála, varðandi sama málefni.

Birti þetta hér, mér til ánægju.

Fengið að láni frá vef: vantru.is

03.12.2007

11 ástæður þess að Þjóðkirkjan er ríkiskirkjaÍ ljósi þess að Karl Sigurbjörnsson biskup sagði á dögunum að Þjóðkirkjan sé ekki ríkiskirkja heldur sjálfstæð stofnun sem er undanskilin afskiptum ríkisins, er við hæfi að nefna 11 ástæður sem benda til þess gagnstæða. 

1. StjórnarskráinÞjóðkirkjan er sérstaklega vernduð í stjórnarskránni:62. gr. Hin evangelíska lúterska kirkja skal vera þjóðkirkja á Íslandi, og skal ríkisvaldið að því leyti styðja hana og vernda. En auk þess stendur fyrir neðan: Breyta má þessu með lögum. Það ætti að vera augljóst hverjum sæmilega gefnum einstaklingi að þegar eins trúfélags er sérstaklega getið í stjórnarskrá og er gert hærra undir höfði en öðrum trúfélögum þá á sér stað misrétti. Svipað væri ef þess væri getið í stjórnarskrá að ríkið skyldi sérstaklega styrkja og vernda eitthvað ákveðið íþróttafélag eins og til dæmis Fylki. Þess sé svo getið sérstaklega í næstu grein að “öllum sé heimilt að halda með öðru íþróttafélagi kjósi fólk það”.Í 62. grein á óréttlætið sér bústað. Umrædd grein er beinlínis sett til þess að styðja eitt trúfélag umfram önnur. Það er huggun harmi gegn að höfundar stjórnarskrárinnar hafa komið auga á þennan órétt og getið þess sérstaklega að ekki þurfi hefðbundna stjórnarskrárbreytingu til að fella 62. grein út.

2. KirkjumálaráðuneytiðTil er reglugerð er varðar stjórnarfar Stjórnaráðs Íslands. Þar eru sundurliðaðir þættir er varða öll ráðuneytin. Þessi reglugerð er frá 2004 og segir þar um stjórnarfar Dóms- og kirkjumálaráðuneytis í þriðju grein að embættið sjái meðal annars um:22. Kirkjumál og safnaða, þar á meðal embætti biskups og skipan prestakalla.Ef ríkiskirkjan er sjálfstæð stofnun, sætir það þá ekki furðu að Dóms- og kirkjumálaráðherra hafi afskipti af þessu sjálfstæða trúfélagi? Sætir það ekki einfaldlega furðu að til sé Kirkjumálaráðuneyti? Aukinheldur:5. gr. Kirkjuráð hinnar íslensku þjóðkirkju hefur á hendi umsjá og stjórn kirkjumálasjóðs og ber ábyrgð fyrir kirkjuþingi á stjórn hans. Kirkjuráð semur árlega fjárhagsáætlun fyrir sjóðinn er kynnt skal dóms- og kirkjumálaráðuneytinu fyrir lok maímánaðar ár hvert. Áætlun skal einnig kynnt kirkjuþingi.Þetta er frá reglugerð er varðar kirkjumálasjóð sem tók gildi 1. janúar 1993. Hvað er ríkið að skipta sér af hvað eitt trúfélag er að aðhafast með sinn fjárhag fyrst þetta er á annað borð "sjálfstæð" stofnun?

3. Auglýsir störf á StarfatorgiStarfatorg er notað af hinu opinbera til að auglýsa laus störf innan ýmissa ríkisstofnana, þar er til dæmis auglýst eftir kerfisfræðingum, skúringafólki, lögfræðingum og ýmsum sérfræðingum fyrir menntamálaráðuneytið, neytendastofuna, fasteignamat ríkisins svo fátt eitt sé nefnt. Má vera að þetta sé óttalegur tittlingaskítur en það er pínu furðulegt að sjá hina sjálfstæðu stofnun, sem er væntanlega ríkiskirkjan, vera að auglýsa eftir starfsfólki á þessu vefsvæði. Hægt er að benda ríkiskirkjunni á sjálfstæð vefsvæði og fyrirtæki sem sjá um þessi mál, eins og Job.is, vinna.is og jafnvel Ráðningaþjónustuna.

4. Setning Alþingis hefst í DómkirkjuEfalaust er þetta eingöngu útaf hefðinni, en eru ekki sumir þingmenn og ráðherrar annarrar trúar? Á þá bara að skilja þau útundan einsog suma leikskólakrakka eða eiga þau bara fylgja hjörðinni einsog þæg lömb? Það má ekki gleyma því að þetta er kristin trúarathöfn. Þessi fásinna er móðgun við trúleysingja og þá sem tilheyra annarri trú en hinni opinberu ríkistrú.

5. Greiður aðgangur í opinbera skólaAfsökunin að "meirihluti þjóðarinnar" er skráður í ríkiskirkjuna gefi henni "opinbert" leyfi til að ástunda skýlaust trúboð í opinberum skólum er afar hæpin. Í mörgum opinberum leik- og grunnskólum eru svokallaðar kirkjuferðir, oftar en ekki er skyldumæting.Starfsmaður á vegum ríkiskirkjunnar sér að mestu um kennsluefnið fyrir "trúarbragða"kennslu, en Námsgagnastofnun (sem er opinbert fyrirtæki) gefur efnið út.Ríkiskirkjan fær einnig að starfa innan grunnskólanna og brjóta grunnskólalög og siðareglur kennara með því sem kallast Vinaleið. Það er augljóst að með greiðri leið kirkjunnar í skólanna er ríkisvaldið að brjóta jafnræðisreglu stjórnarskrárinnar. Hvað segði ríkisvaldið við því ef að Vottar Jehóva eða bara einhver önnur trúfélög sæktu það stíft að komast inn í grunnskólana? Ríkiskirkjan á ágætis húsnæði, starfsfólk og aðstöðu til að ástunda trúboð í sínum eigin ranni en kýs að fara inn á gráa svæðið í skjóli þess að ríkisvaldið horfi framhjá þeim mannréttindabrotum, siðareglubrotum og kennsluskrárbrotum sem Vinaleið dregur í kjölfarið.

6. Ríkið sér um fjármagniðMeð fólskulegum aðferðum sló kirkjan eignarrétt á margar, margar jarðir á landinu þær aldir sem kirkjan réði lífum og limum Íslendinga. Árið 1907 og 1997 gerði ríkið samning við kirkjuna um að taka yfir þessar jarðir í skiptum fyrir að borga laun presta. Ein af kröfum ríkiskirkjunnar ef til aðskilnaðar kemur er að ríkið skili þessum jörðum til baka. En hver á kirkjujarðirnar?. Breytum rétt og tökum þann slag. Þessar jarðir voru meira og minna sölsaðar undir kirkjuna með hótunum um vist í helvíti eða loforð um hásæti í himnaríki. Getur kirkjan sýnt fram á að staðið hafi verið við þau loforð?

7. Guðfræðideild Háskóla ÍslandsRíkiskirkjan fær rúmlega fimm milljarða á ári, aukinheldur er ekki svo erfitt fyrir þetta trúfélag að fá fjármagn annarstaðar frá. Af hverju er ríkiskirkjan ekki með sinn eigin prestaskóla? Ef það vantar fjármagn til þess, þá getur þetta trúfélag alltaf vælt út aukasporslur frá ríkinu eða sóknarbörnum. Hvað er að þeirri akademísku stofnun sem útskrifar fólk í kristinni guðfræði?Augljóst er að frelsa þarf fræðasviðið undan oki guðfræðinnar. Almennilega trúarbragðafræðslu ætti að vera hægt að nema í opinberum Háskóla með metnað, einnig trúarlífsfélagsfræði og skyld fög. Kennsla í trúarréttlætingu viss hóps fólks er úr öllum takti við markmið Háskóla Íslands um að komast í hóp 100 bestu háskóla í heiminum. Skóli þar sem er að finna áfanga sem fjalla um það að ósýnileg vera í himninum hafi drepið son sinn á hryllilegasta hátt, öllu mannkyni til dýrðar, er einfaldlega að bregðast akademískum skyldum sínum.

8. Afskipti af AlþingiFrumvarp um giftingu samkynhneigðra var stöðvað með freklegum hætti af ríkiskirkjunni. Takið nú eftir lesendur góðir: Ef það má ekki skipta sér af innra starfi "Þjóðkirkjunnar" hvað er þá kirkjan að skipta sér af innra starfi ríkisins? Hvað vilja þau uppá dekk? Ríkiskirkjan lagðist einnig fast á árarnar til þess að koma í veg fyrir að samkynhneigðir gætu ættleitt börn! Þessi yfirgengilega frekja og dómharka til þeirra sem kjósa sér lífsförunaut af sama kyni er fáheyrð og til ævarandi skammar fyrir ríkiskirkjuna.Nýlegt kirkjuþing og prestafundur fyrr á árinu sýndi svo ekki um væri villst að þessir prestar vilja naga eikina undan Alþingi og vilja meina lagasetningu sem veitir trúfélögum heimild (heimild er ekki skylda) til að gifta samkynhneigð pör, en vilja engin utanaðkomandi afskipti frá Alþingi. Þetta þýðir að önnur trúfélög fá ekki að gifta samkynhneigð pör því elliærir, forhertir miðaldasinnar og fordómapúkar innan ríkiskirkjunnar standa í vegi fyrir því.

9. Hefur greiðan aðgang að opinberum fjölmiðlumBæn, Sunnudagsmessur, Lestur passíusálma, bara brot af því besta. Hér eru sjálfstæð starfandi trúfélög með sínar eigin útvarps- og sjónvarpstöðvar, en til hvers þarf hin sjálfstætt starfandi "Þjóðkirkja" að standa í svoleiðis brasi þegar hún getur í krafti sinnar sögulegu og menningarlegu yfirburðarstöðu gjammað í hinum opinberu hlutafélögum. Enda lítið um gagnrýni þar á bæ.Það hefur eflaust komið mörgum starfsmönnum kirkjunnar í opna skjöldu þegar Stöð2 var með fréttaskýringu um Vinaleið í þættinum Kompás þar sem ríkiskirkjan var gagnrýnd. En þar upplýsti Karl Sigurbjörnsson biskup m.a að Vinaleið ríkiskirkjunnar væri fyrir nemendur sem eru í trúfélaginu “Þjóðkirkjan”. Þar með viðurkenndi Karl að í Vinaleið felist gróf mismunum, brot á siðareglum kennara og brot á grunnskólalögum. Í skjóli ríkisins er þessi ógeðfellda Vinaleið enn við lýði í nokkrum skólum á höfuðborgarsvæðinu.

10. StjórnmálamálBiskup ríkiskirkjunnar lýsir muninum á ríkiskirkju og þjóðkirkju með eftirfarandi rökum:Heitið Þjóðkirkja er ekki samheiti við “ríkiskirkja”. Þar er átt við stofnun sem er rekin og stjórnað af ríkinu. Það á ekki við um íslensku Þjóðkirkjuna. Íslenska Þjóðkirkjan nýtur sjálfstæðis gagnvart ríkisvaldinu, eignhelgi og frelsis um sín innri mál, stjórnun hennar er í höndum kirkjunnar sjálfrar, kirkjan skipar málum sínum með starfsreglum og ríki og kirkja semja sín á milli um t.d. fjármál. #Starfsemi ríkiskirkjunnar er á ýmsa lund líkt leyniþjónustustofnunum, hún þarf ekkert að útskýra sína hegðun fyrir neinum nema sjálfri sér. Sömuleiðis er stór hluti starfsfólks "Þjóðkirkjunnar" einnig haldið einhverri annarlegi hvöt á borð við að afsaka og útskýra eftir hentisemi allar gjörðir kirkjunnar, viljandi mistúlka gagnrýni, eru afar hörundsárir og auðsæranlegir þegar rætt er um "Þjóðkirkjuna" og störf hennar. Aukinheldur þjást þau af alvarlegu tvítali, vilja samræður en taka ekki þátt, vilja að málin séu skoðuð frá öllum hliðum en koma ekki nema einu fyrir hjá sér, heimta virðingu en veita hana ekki, ásaka sakleysingja um ofstopa, öfga og bókstafstrú. Þetta er samúðarsjálfsfróun, vorkunnarhössl.Við þetta má bæta að þegar biskupinn heldur því fram að ríkiskirkjan sé ekki ríkiskirkja má geta þess að Karl Sigurbjörnsson fær öll þau fríðindi sem æðstu ráðamenn þjóðarinnar fá: Stórriddarakross fálkaorðunnar og diplómatavegabréf! Telst það eðlilegt að forstöðumaður eins trúfélags af rúmlega þrjátíu sé með diplómatavegabréf? Hefðarréttur og annað rugl telst ekkert með, þetta er bara eintóm frekja.

11. Staðfesting HæstaréttarRíkiskirkjan er opinber stofnun með opinbera starfsmenn sem sinna opinberum störfum og opinberum skyldum gagnvart öllum almenningi, samkvæmt nýlegum dómi hæstarétts og er fjárhagslega vernduð með opinberum lögum og hæstaréttardómi.

LokaorðÞað er augljóst á þessum 11 liðum að þjóðkirkjan er ríkiskirkja, hún er sérstaklega vernduð og veitt fjárframlög af ríkinu, þó er hún ekkert sérstaklega studd af allri þjóðinni. Þetta er stofnun sem minnir um helst á ógnarfyrirbæri í skáldsögunni 1984 eða ruddalegustu útgáfum kommúnismans í Asíu og Austur-Evrópu. Hvaða lýðræðiselskandi borgara dettur í hug að það sé réttlætanlegt að halda úti stofnun sem kveður á um og setur línur um það hvernig gott siðferði skuli ástundað? Stofnun sem boðar kærleika, umburðarlyndi, kurteisi og fórnfýsi en vill meiri pening, felur andúð sína á samkynhneigðum bakvið orðskrúð, umber ekki hverja sem er, sérstaklega ekki trúleysingja og finnst annt aðeins um vald sitt og fé og heimtar í sífellu meira! Hljómar ekki eins og góð uppskrift af siðapostula.Hvernig er réttlætanlegt að ríkisstofnun kveði á um “skikkan skaparans” og á ruddalegan hátt sviptir fólk virðingu og kerfisbundið setur suma borgara okkar á lægri stall en aðra? Hvernig má þetta vera? Hvernig er hægt að afsaka hugmyndakerfi sem gengur út á að mikil gæfa fylgi blóðugri og hryllilegri mannfórn? Hvernig má það hugsast að ríkisstofnun á borð við Þjóðkirkjuna stundi trúboð í menntaskólum, grunnskólum og leikskólum, en heimta, ásamt öðrum kristnum trúarhópum, að kristinfræðikennsla í skólum verði efld!?Það er löngu kominn tími til þess að við Íslendingar skerum á tengsl ríkis og trúar. Það hafa öll almennileg lönd gert t.d Bandaríkin og Frakkland svo dæmi séu tekin. Ástæðan er einföld: Það er ekki hlutverk ríkisins að segja þegnunum til í svo persónulegum málum eins og trúarlífi.

Styttri útgáfa af þessari grein birtist í 24 stundir á Fullveldisdegi Íslendinga. Þórður Ingvarsson
Flokkað undir: (Klassík , Stjórnmál og trú )

Stolið af síðu: http://hnodri.blog.is/blog/hnodri/

Þjóðkirkjan fær frá ríkinu 3,5 milljarða á ári -hvorki meira né minna. Eru þá ótaldar tæpar 750 milljónir sem fara til reksturs kirkjugarða.

Af þessum milljörðum eru 1,8 milljarður sóknargöld, sem tekin eru með hálfgerði leynd af tekjum landsmanna. Aðrir söfnuðir fá samanlagt 205 milljónir. Sóknargjöld eru greidd í samræmi við stærð safnaðar, og nemur að mig minnir um 6000 kr á ári á hvert sóknarbarn 16 ára og eldra.

Þegar hins vegar allar greiðslur ríkisins til þjóðkirkjunnar eru taldar saman fær hún uþb tvöfalt meira á hvert sóknarbarn en aðrir trúarsöfnuðir í landinu.

Ég er ekki viss um hvort inni í þessum 3,5 milljörðum eru síðan laun um, að mig minnir, 100 presta og tylftar af biskupstofustarfsmönnum sem eru "opinberir starfsmenn" og fá laun sín greidd frá ríkinu.

Enginn einasti af hinum söfnuðunum er með starfsmann á launum hjá hinu opinbera, að því ég kemst næst.

 

Gleðileg ár

Gleðileg ár og gæfuríkt

 

Að drulla yfir fólk

Landinn er fljótur að gleyma, er þetta ekki maðurinn sem lýsti þjóðinni sem hóp af drukknum vitleysingum og kvennaþjóðinni sem hóp af vergjörnum druslum, fyrir Amerískum sjónvarpsáhorfendum.

Skildi vera fullt hjá kappanum á Rex í kvöld, segjum við alltaf takk fyrir við þann sem notar okkur eins og skeinispappír eftir niðurgang.

Fer á Rex

Áhugaverð grein eftir Kolbrúnu Baldursdóttur Sálfræðing

Afritaði þessa grein Kolbrúnar í Fréttablaðinu, finnst hún eiga að birtast allstaðar, því okkur fyrirmyndum barnanna okkar, er stundum hollt að horfa inn á við og reina að þroskast.

Fréttablaðið, 20. des. 2007 06:00

Einelti fullorðinna ekki bundið við vinnustaði

Einelti meðal fullorðinna er síður en svo einskorðað við vinnustaði. Segja má að einelti geti skotið upp kollinum í alls kyns aðstæðum þar sem sami hópur hittist reglulega hvort sem hann er skuldbundinn til þess eða kemur saman til að njóta góðra stunda. Einelti meðal fullorðinna er misgróft og lýtur í raun svipuðum lögmálum og einelti meðal barna og unglinga.

Til að flokkast sem einelti þarf að vera um röð atvika að ræða í stað eins ákveðins atburðar. Einelti er skilgreint sem ítrekaðar neikvæðar athafnir sem einn eða fleiri beina gegn öðrum einstaklingi. Neikvæðar athafnir eru sem dæmi aðfinnslur svo sem að gera grín að eða hæðast að viðkomandi. Slíkar aðfinnslur geta verið hvort heldur sem er þegar enginn heyrir til og einnig í viðurvist annarra. Aðrar neikvæðar athafnir eru baktal/rógburður, að sniðganga, einangra og hafna aðila. Einnig ítrekuð gagnrýni, athugasemdir, aðfinnslur og ásakanir. Einelti, eins og allt annað ofbeldi, finnst hjá einstaklingum án tillits til efnahags, stéttar, stöðu eða búsetu.

Fullorðnir gerendur eineltis eru bæði karlar og konur. Vísbendingar eru um að gerendurnir sjálfir hafi brotna sjálfsmynd og séu ekki allt of öruggir með sjálfa sig. Hvort þeir sjálfir hafi verið lagðir í einelti í bernsku er ekki sjálfgefið. Eins er ekki algilt að gerandinn safni liði. Algengara er þó að hann leggi sig fram um að sannfæra félaga sína um að gerast líka þátttakendur. Viðmót og framkoma gerenda er í mörgum alvarlegustu eineltismálunum sneydd allri samkennd í garð þolandans.

Sé ekki um vinnustaðaeinelti að ræða er markmið gerandans ekki endilega að losna við viðkomandi úr hópnum. Hverfi þolandinn af vettvangi en gerandinn ekki er ekki óalgengt að nýr einstaklingur taki stöðu þolanda. Þolendur geta verið af báðum kynjum. Flestir eiga það sameiginlegt að upplifa skömm og finnast þeir jafnvel með einhverjum hætti hafa kallað þetta yfir sig. Talverðra fordóma gætir í þjóð­félaginu en þeir lýsa sér t.a.m. þannig að sumt fólk hefur tilhneigingu til að álykta að sökin liggi að mestu hjá þolandanum.

Á meðan fordóma er að finna í samfélaginu er líklegt að einelti meðal fullorðinna haldi áfram að vera falið vandamál. Forvarnir gegn einelti geta verið margvíslegar. Ein hugmynd er sú að mynda samtök sem hafa það að markmiði sínu að sporna gegn og uppræta einelti meðal fullorðinna. Slík samtök gætu haft ýmis hlutverk s.s. að búa til fræðsluefni, standa að fyrirlestrum og halda fundi svo fátt eitt sé nefnt. Ef samtök sem þessi eiga að þrífast þurfa þau helst að samanstanda af einstaklingum með mismunandi bakgrunn og fjölbreytta reynslu. Um getur verið að ræða einstaklinga sem hafa brennandi áhuga á að uppræta þennan vanda, fólk sem hefur reynslu af því að vera lagt í einelti, aðstandendur þeirra og jafnvel fyrrum gerendur.

Ef samtök sem hér er lýst eiga að geta sinnt svo víðtæku hlutverki er nauðsynlegt að þau starfi í náinni samvinnu við stjórnvöld.

Höfundur er sálfræðingur.

Stigmögnun ofbeldis

Stigmögnun ofbeldis er ekki lausn, vopnist almenna lögreglan, munu brotamenn vopnast enn frekar.

Þetta er að mestu leiti stjórnunar og mönnunar vandamál innan embættisins, það er þörf á að endurskoða ýmislegt varðandi viðbrögð lögreglunar við mótlæti.

Krafan um rafbyssur ofl slíkt er uppgjöf manna sem hafa enga getu til að takast á við vandann.

Það er komin tími á að endurskoða allan pakkann, rekstur Lögreglu, Tollgæslu og Landhelgisgæslu.

Ekki bara sameiningu embættanna heldur líka notkun valdsins og ímynd löggæslunnar.

Aukin valdbeiting og harka, kallar bara á endurkast frá borgurum, og slík stigmögnun er ekki æskileg.

Bullur teknar nýjum tökum?

Gleðileg jól

Jóla og áramótakveðja til allra bloggar. 

Að kasta íbúum fyrir úlfa

 

Sveitarfélög, íþróttafélög og fleiri, hafa einfaldað innheimtu sýna með því að fela innheimtufélögum sem rekin eru í gróðaskyni, að sjá um innheimtuna.

Þetta er gert í því skyni að einfalda reksturinn og lækka kostnað.

Það er skiljanlegt að minni fyrirtæki í einkarekstri taki svona ákvarðanir, en að sífellt fleiri sveitarfélög skuli ráðast á eigin íbúa, er mér undrunarefni.

Verið er að veita óprúttnum rukkurum veiðileyfi á íbúana og fékk ég að sjá smá sýnishorn af áföllnum kostnaði hjá vinkonu minni.

Greinilegt er að lögð er áhersla á að senda sem flest innheimtubréf og aðvaranir, til að réttlæta endalausan viðbótarkostnað vegna innheimtunnar, og hefur þessum fyrirtækjum oft tekist að margfalda upphaflegu skuldina með þessum hætti.

Nú bregður svo við að setja á lög um innheimtu og svo reglugerð um þak á kostnað.

Þá kveina rukkararnir hástöfum og segja að það eigi að verðlauna skuldarana sem þeir lifa á að blóðmjólka eins og sníkjudýr.

Það á hver maður að greiða sýna skuld, enda vill flest fólk gera það ef nokkur kostur er, en þegar sníkjudýrin leggjast líka á skuldara, er oftast  verið að keyra fólk enn neðar fjárhagslega, í stað þess að hjálpa fólki til að greiða úr flækjunni og finna leið til lausnar á vandanum.

Sæmir það sveitarfélögum að fóðra þá sem keyra fólk til jarðar með samningum, sér eitthvað sveitarfélag sér hag í því að fjölga hjá félagsmálastofnun, er það kannski auðveldari rekstur.

Skuldari beri raunkostnað

Hræsni embættismanna

Enn einu sinni kemur embættismaðurinn Biskup Íslands, fram sem höfundarrétthafi kristinnar trúar, og vill tryggja undirmönnum sýnum aðgang að áhrifagjörnum börnum.

Því hafa menn svona litla trú á málstaðnum, er engin von til árangurs nema það náist til þeirra sem ekki geta greint muninn á skynsamlegri siðfræði eða trú sem byggist á bælingu og þrælsótta við valdhafa.

Kristin trú hefur verið notuð sem stjórntæki valdhafa í höndum hempuklæddra starfsmanna, í gegn um aldirnar, og virðist sem þessi niðurlæging og misnotkun trúarinnar virðist aldrei ætla að enda.

Og enn standa víxlararnir í musterunum upp til að verja tekjulindina og stjórntækið, en ekki trúna.

 

Biskup sendir Siðmennt opið bréf