Þingmenn brugðust

Það er þingmanna að setja samfélaginu reglur til að starfa eftir, til þess eru þeir kosnir sem okkar fulltrúar.

Þessari skildu hafa þeir brugðist.

Þau voru of upptekin við að úthluta stjórnmálaflokkum landsins miljóna tugi úr Ríkissjóðnum okkar, til að fjármagna reksturinn og lygarnar í okkur.

Þau voru of upptekin við að úthluta sjálfum sér ofureftirlaun ,og sporslur til þeirra sem ekki voru kjörnir síðast að jötunni, þeir sjá um sig og sýna.

Nú hamast þetta fólk við að saka aðra um að hafa brugðist, kjarklausa lyddurnar reka rýtinga í bak allra annarra, í stað þess að axla ábyrgð á eigin aðgerðarleysi.

Er hægt að leggjast mikið lægra, við að drekkja sannleik að hætti tungufossa.

Ónýtur banki bjargar ónýtri krónu

Gott fordæmi

Legg til að yfirstjórn Lýðveldisins sýni gott fordæmi.

Ráðherrar og þingmenn skili nýfenginni launauppbót eða afhendi ABC barnahjálp uppbótina, afsali sér því næst réttinum til ofureftirlauna, og setji launaþak við 750.000 krónu á mánuði í heildarlaun, fyrir öll opinber störf, líka Forseta Íslands.

Þetta er vel hægt að tilkinna sem hluta af efnahagsráðstöfunum Ríkisins, og gefa 3 mánuði til aðlögunar að breyttum neysluvenjum, þannig að ráðamenn fái svigrúm til að aðlagast.

Selja má alla Ráðherrabílana úr landi og setja ráðamenn á sömu kjör og aðrir opinberir starfsmenn njóta, þ.e.a.s útvega sjálfir bíla, og fá greitt samkvæmt akstursbók.

Ráðherrar og þingmenn hafa ekkert við einkaaðstoðarmenn að gera, Ráðaneytin geta séð sjálf um starfsmannamálin án afskipta Ráðherra.

Alþingi getur séð um að aðstoða þingmenn þegar þess þarf, og ráðið starfsfólk til þess að aðstoða þá, án aðstoðar þingmanna við mannaráðningar.

 Það er hægt að spara hundruð miljóna með svona aðgerðum, og halda þá bæði opnum sjúkrahúsum og öðrum þeim stofnunum sem meiri þörf er fyrir, en umframfitu í stjórnkerfinu.

Að ræna góðum leiðara

Fannst leiðarinn svo góður að ég tók mér það leifi að birta hann hér á blogginu mínu.

  

Þau sleppa við kreppuna

Jón Trausti Reynisson

[e-mail]

Leiðari Miðvikudagur 19. nóvember 2008 kl 08:17

Guðni Ágústsson gerir það sem flestir Íslendingar geta ekki látið sig dreyma um, hann flýr fimbulvetur kreppunnar og fer í eilíft sumar á Kanaríeyjum með súperlaun. Flótti Guðna afhjúpar þá skelfilegu staðreynd að ráðamenn á Íslandi hafa ekki sömu hagsmuni og íslenska þjóðin.

Ráðamenn hafa komið ár sinni þannig fyrir borð að þeir eru flestir ósnertanlegir af kreppunni. Þeir hafa framúrskarandi eftirlaunakjör og þurfa ekki að kvíða því að þjóðfélagið kollvarpist. Þeir líta svo á að þeir þurfi ekki einu sinni að sæta ábyrgð fyrir að stór hluti þjóðarinnar breytist í skuldaþræla í fjárhagsnauðum. Allir eru jafnir á Íslandi, en sumir eru jafnari en aðrir. Og það eru einmitt þeir sem eru ósnertanlegir fyrir kreppunni sem ákveða hver á að taka höggið. Niðurstaðan er komin: Skuldsettir húsnæðiseigendur, barnafólk og eignalausir eldri borgarar.

Meginþorri alþingismanna er miðaldra fólk, helst karlmenn, sem flestir hverjir skulda lítið sem ekkert. Hækkun verðtryggðra lána snertir þá lítið. Fall á fasteignamarkaði gerir þá ekki innlyksa í eigin húsnæði. Aukið atvinnuleysi snertir þá ekki neitt. Hækkun verðlags snertir þá að mjög takmörkuðu leyti, þar sem þeim tekst jafnan að hækka laun sín til samræmis við hana. Alþingismenn og stjórnendur stofnana eru flestir ónæmir fyrir kreppunni. Og það sem verra er, þeir virðast ósnertanlegir fyrir lýðræðislegu aðhaldi fyrir utan einn dag á fjögurra ára fresti.

Meginþorri alþingismanna þarf aldrei að kvíða framtíðinni. Hækkun stýrivaxta bítur lítið á ráðamönnum okkar. Þvert á móti eru flestir þeirra eignamenn sem hagnast á hærri vöxtum. Höfuðstóll þeirra rýkur upp. Þeir munu ekki lepja dauðann úr skel við eftirlaun. Þeir munu ekki tapa lífeyrisréttindum sínum. Ef þeir missa vinnuna gegnum lýðræðislegar kosningar hafa þeir sérstaka samtryggingu meðal flokksfélaga sinna. Þeir geta orðið sendiherrar, stjórnendur stofnana, aðstoðarmenn þingmanna, seðlabankastjórar eða hvað sem hugurinn girnist. Ef allt um þrýtur fara þeir til Kanarí á þeim ofureftirlaunum sem þeir úthlutuðu sjálfum sér.

Þetta fólk hefur ekki sömu hagsmuni og þjóðin. Hvernig getum við treyst þeim til að gæta hagsmuna sem þau hafa ekki? Við erum ein í sökkvandi skipi, skipstjórinn og stýrimennirnir eru komnir í björgunarbátana.

Mín eftirskrift: 

Er ekki kominn tími á að skipta þessu fólki út.

Segðu nú einu sinni satt

Það vita allir að persónuleg andúð Ingibjargar Sólrúnar og Össurar á Davíð Oddssyni, er það sem þau hafa í huga, þetta er bara auðvirðileg hefnd hinna kjarklausu.

Þeim svíður að hann hafi kjark til að opinbera lyddulegar tilraunir þeirra til að koma allri sök á hann, eins og maðurinn geti einn stýrt Seðlabankanum, og hinir bankastjórarnir og aðrir starfsmenn séu bara já bræður Davíðs.

Mér finnst þetta vera mikið ofmat á manninum Dávíð Oddssyni, og virðingarleysi gagnvart öðrum bankastjórum og starfsmönnum Seðlabanka.

Þetta er það eitur sem hefur gert Íslenskt stjórnkerfi að gróðrarstíu fyrir já bræður og flokksdindla, við þurfum fólk með kjark til að andmæla og hrekja rangar sakagiftir, við þurfum menn eins og Davíð í Seðlabankanum, menn eins og Jóhann fyrrverandi Lögreglustjóra á Suðurnesjum og fleira fólk sem hefur þeirra kjark til að svara fyrir sig, og verja stjórnkerfið fyrir ábyrgðarlausum atvinnustjórnmálamönnum, sem ofsækja alla þá sem ekki segja já við hverri þeirri vitleysu sem þeir láta út úr sér, við þurfum fólk með kjark, en ekki hlýðnar lyddur í störfin.

Fari þetta fólk ekki eftir lögum og reglum á að reka það umsvifalaust, en það á ekki að ofsækja starfsmenn stjórnkerfisins fyrir að svara hrokagikkjum sem enga ábyrgð bera, og geta verið horfnir af sjónarsviðinu á morgun.

Embættiskerfið heldur þessu samfélagi gangandi þó stjórnmálamenn fari í margra mánaða leifi, því er nauðsynlegt að hafa það í lagi, vel mannað og betur varið fyrir lyddum í vinsældarkosningum.

Mér finnst Davíð hrokagikkur og mér finnst bæði Ögmundur og Kolbrún í Vinstri Grænum vera að berjast fyrir arfavitlausri pólitík.

En ég virði þetta fólk og hrífst af , fyrir það eitt að standa á skoðunum sýnum, bein í baki.

Nauðsynlegt að vera samstiga

Sjúkt samfélag

Það er gríðarleg vinna fyrir hinn nýkjörna Forseta að takast á við hið helsjúka samfélag Norður Ameríku.

Vonandi getur hann náð stjórn á öfgahópum landsins, bæði hópum sem vilja yfirráð vegna litarháttar, vegna trúar og annarra atriða, sem þessir ólíku hópar telja réttlæta sína heimsmynd.

 Ég óttast samt að landar hans komi honum fyrir kattarnef, eins og svo oft hefur áður gerst í þessu landi öfganna

Innanríkisvandamál Bandaríkjanna eru svo risavaxin að enginn Forseti hefur getað tekist á við þau, án þess að hefja stríð til að bjarga efnahagnum.

Kannski er kominn tími á að beita hernum innanlands til að ná stjórn á landinu, og einbeita sér að eigin vandamálum í nokkur ár, í stað þess að þykjast geta haft vit fyrir öllum hinum.

Er ekki ráð að taka til í eigin ranni, og láta heiminn í friði smá stund.

„Farðu aftur til Afríku“

Takmarkaður skilningur

Tilgangur þessara manna er mér hulin ráðgáta, þarna sitja þeir í vel ríflega launuðum störfum úr vösum félagsmanna, sem þeir svo berjast um sýn á milli alla daga, til að geta notið teknanna af félagsgjöldunum.

Fámenn hirð tryggra félagsmanna kýs þá til starfa eftir pöntun, oftast innan við hundrað manns.

Svo koma þessir karlar og hreykja sér eins og þjóðkjörnir forustumenn með þúsundir atkvæða, og ætla að hafa vit fyrir okkur.

Ef þeir eru svona klárir, því hafa þeir þá ekki náð kjöri innan stjórnmálaflokkana eða stofnað sýna eigin flokka.

Stéttarfélöginn eru löngu hætt að vera annað en samtök verkalýðsrekenda með vel launaða forustumenn, sem hafa gríðarleg völd í gegn um setu í bankráðum og í stjórnum lífeyrissjóðanna.

Stéttarfélöginn eiga að vera þjónustufyrirtæki fyrir félagsmenn, og sinna þeirra þörfum og vilja, en ekki stilla sér upp sem styrktar og stuðningsaðili, fyrir einstaka forustumenn í pólitískri krossferð fyrir  evru og ESB rétttrúnaðar.

Tjónið sem hlaust meðal annars af því að tala niður krónuna er nóg, við þurfum ekki meiri speki úr þessari átt.

Stéttarfélöginn ættu að einbeita sér að því að rjúfa öll tengsl við Stjórnmálaflokka, og einbeita sér að því að gera reksturinn rekjanlegan, hafa allt starfið opið og gegnsætt, til að traust sé til staðar og ekki neinn fótur fyrir ásökunum um spilling.

Vilji menn takast á við nýja tíma er best að hafa borðið hreint og vísa krossförum á annan vettvang, til að sinna sýnum persónulegu hugðarefnum og metnaði, og á eiginn kostnað.

 

Líflegur ASÍ-fundur í kvöld

Ábyrgarlaust fólk

Er nú verið að kenna þeim sem engar reglur virðast hafa brotið um klúðrið, er það ekki Ríkisstjórn og Alþingi sem er í laga og reglu gerðinni, var það ekki hennar að setja reglur.

Hvaða firring er þetta, ábyrðin liggur hjá Ríkisstjórn og Alþingi, sem var of upptekið við að skammta sér rífleg eftirlaun og ausa svo miljóna tugum til Stjórnmálaflokkana, eða að ráða þingmönnum aðstoðarmenn, til að  geta sinnt frumskyldunni um að setja samfélaginu reglur.

Hvað heldur þetta fólk að það sé kosið til að gera eiginlega.

Ábyrgðin liggur hjá bönkunum

Segðu af þér, frekar en ljúga upp á aðra ábyrgð

Össuri væri nær að axla ábyrgð og segja af sér, sem gott fordæmi fyrir hina Ráðherrana, en reyna að gera Davíð ábyrgan fyrir getu og ráðaleysi Samfylkingarinnar, sem virðist ljúga endalaust að þjóðinni í þeim tilgangi að halda í Ráðherrastólana.

Það væri meiri reisn yfir manni sem axlaði ábyrgð, en þeim sem reynir að koma eigin ábyrgð á aðra.

Ríkisstjórnin hefur verið á flótta undan ábyrgð á eigin sofandahætti og aðgerðarleysi, frá upphafi vandans, og Samfylkingarráðherrarnir hafa í blindri andúð sinni á persónu Davíðs Oddssonar, reynt að nota Seðlabankann sem sökudólg og blóraböggul.

Það er ekki mikil reisn yfir mönnum sem raða rýtingum í bak þess sem ekki má verjast.

 

Davíð á ábyrgð forystu ríkisstjórnar

Bull er þetta

Er nú Kirkjan farinn að hafa dómsvald í eigin málum, hvaða bull er þetta eiginlega.

Presturinn breytti ekki siðferðilega rétt

Ábyrgðarlaus sóun á almannafé

Það er ábyrgðarlaus sóun á almannafé að borga erlendum her fyrir svo kallaða loftrýnisgæslu, þegar við getum varla haldið úti landhelgisgæslu.

Þetta lið er bara á flugæfingum í boði Íslenska ríkisins, það er enginn óvinur finnanlegur, annar en þeir sömu og annast loftrýmisgæsluna.

Ráðamenn með ofsóknarbrjálæðis hugmyndir eiga ekki að ráðstafa almannafé, fólk er að missa eigur sýnar og landið er nánast í greiðslustöðvun, og þá er ausið almannafé til að sefa hugarvílað lið ráðamanna.

Við þurfum að losna við þetta lið sem fyrst, áður ern frekari skaða er valdið.

Það væri nær að sjá til þess að börnin hjá ABC barnahjálp svelti ekki, finnst það verðugra verkefni en þetta ótta stríð, við óskilgreinda og ósýnilega óvini.

Ráðamenn virðast halda að endalaust sé hægt að ljúga í fólk, líta greinilega á okkur sem fífl.

Kannski eru við líka fífl, að kjósa þessa tungufossa aftur og aftur á þing.

Dregið úr loftrýmisgæslu